Opublikowano Dodaj komentarz

Bóg się rodzi


Tekst kolędy

Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony;
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony.
Wzgardzony – okryty chwałą,
Śmiertelny – Król nad wiekami!
A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami.

Cóż masz, niebo, nad ziemiany?
Bóg porzucił szczęście twoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje;
Niemało cierpiał, niemało,
Żeśmy byli winni sami.
A Słowo…

W nędznej szopie urodzony,
Żłób mu za kolebkę dano!
Cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy, was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
A Słowo…

Potem i króle widziani
Cisną się między prostotą,
Niosąc dary Panu w dani:
Mirrę, kadzidło i złoto.
Bóstwo to razem zmieszało
Z wieśniaczymi ofiarami;
A Słowo…

Podnieś rękę, Boże Dziecię,
Błogosław ojczyznę miłą,
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą.
Dom nasz i majętność całą,
I wszystkie wioski z miastami!
A Słowo…

Pochodzenie

Kolęda Bóg się rodzi znana jest pod tytułem Pieśń o Narodzeniu Pańskim. Tekst napisał Franciszek Karpiński, około roku 1790. Kolęda została pierwszy raz zaprezentowana w 1792 r. w Starym Kościele Farnym w Białymstoku. Śpiewano ją na różne melodie, lecz największą popularnością cieszyła się ta utrzymana w rytmie poloneza, którą przypisuje się Karolowi Kurpińskiemu. Utwór był znany powszechnie już w pierwszej połowie XIX w. Obecnie pieśń Bóg się rodzi nazywana jest królową kolęd.

Nuty

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *