Święto Matki Boskiej Zielnej obchodzone jest 15 sierpnia. Matka Boska czczona jest jako patronka ziemi będącej w pełnym rozkwicie, ziół, kwiatów, zbóż i owoców. Co ciekawe Matka Boska nazywana jest w zależności od kraju: Zielną (Polska), Kwietną (Niemcy), Żytnią (Estonia), Korzenną (Czechy), Znakomitą (Kongo).
W tradycji Kościoła święto to jest obchodzone już od V wieku jako Zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny i jest najstarszym świętem maryjnym. Związane jest z tym, że Matka Boska nie umarła, lecz zasnęła głębokim snem, a Jej dusza i ciało zostało zaniesione przez anioły do nieba.
Według jednej z opowieści w dniu zaśnięcia zjechali się z różnych stron świata apostołowie, by u podnóża Góry Oliwnej pochować ciało Matki Boskiej. Nie było wśród nich jednak Tomasza, który się spóźnił. Gdy wreszcie przybył, poprosił o otwarcie grobu. Grób okazał się pusty, wewnątrz nie było ciała, a na miejscu gdzie leżało znaleziono wianki i pachnące lilie.
W połowie VII stulecia Zaśnięcie obchodzono także w Rzymie, a w VIII wieku zostało szerzej upowszechnione. Dogmat o Wniebowzięciu NMP ogłoszony został przez papieża Piusa XII w 1950 r.
Nie ma zgodności co do miejsca, w którym nastąpiło Wniebowzięcie. Jedni uważają, że było to w Jerozolimie, inni, że w Efezie. Różne są także nazwy tej uroczystości: Przejście, Zaśnięcie. Z tą maryjną uroczystością związana jest starożytna tradycja liturgiczna, oddająca hołd Maryi wraz z poświęceniem na Jej cześć leczniczych ziół.
W dniu Matki Boskiej Zielnej składa się Jej w ofierze płody ziemi, zioła, kwiaty, owoce, zboże itp. W tym dniu liczne sanktuaria maryjne, kościoły i kaplice, wypełniają się wiernymi i pielgrzymami. Dekoracje z kwiatów wzbogacają nastrój świętowania. W tym właśnie dniu najsłynniejsze maryjne sanktuaria mają swe odpusty. Szczególnie oblegana jest przez pielgrzymów Częstochowa i Kalwaria Zebrzydowska.
Na ziemiach polskich święto Wniebowzięcia należy do najdawniejszych uroczystości maryjnych. Najświętsza Maryja Panna Wniebowzięta została patronką metropolii gnieźnieńskiej w XI w.
W tradycji ludowej utarło się przekonanie, że poświęcona w tym dniu wiązanka ma właściwości lecznicze. W drodze z kościoła pozostawiano ją w bruzdach zagonów, aby szkodniki nie zagrażały ziemniakom i kapuście. Po kilku dniach była zabierana do domu. Zioła z wiązanki dodawano do leczniczych herbat i wywarów.
Ziele z wiązanki używane było także do odczyniania uroków, czy ochrony obejścia przed burzą, pożarem i epidemią. Okadzano wówczas całą izbę.
autorstwa Wita Stwosza
fot. Pko, CC BY-SA 2.5
Bibliografia:
- Groń S., Święto Matki Boskiej Zielnej, http://www.jezuici.pl/am/arc/arc_005.htm (18.05.2010).
- Ogrodowska B., Polskie obrzędy i zwyczaje, Warszawa 2009.
- Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, http://dziedzictwo.ekai.pl/@@wniebowziecie_najswietszej_maryi_panny (18.05.2010).
Przedruk za zgodą: Kult maryjny w Polsce i na świecie