Tekst kolędy
Pan Bóg wszechmogący, królujący z wieka,
Raczył na swój święty kształt stworzyć człowieka,
Nad wszytko stworzenie barzo spaniałego,
Aby znał i chwalił Pana Boga swego.
A wnet mu djabeł zajrzał takiej szcześliwości,
Zwiódł go nieślachetnik z swej wielkiej chytrości,
Iż nad wolą Pana, Stworzyciela swego,
Nędzny owoc z drzewa jadł zakazanego.
Tu na nieboraczka przyszła wielka trwoga,
Gdy widział, iż wypadł z łaski Pana Boga,
Precz wszystko stworzenie od niego uciekło,
Tudzież nad szyją widział czarta, śmierć i piekło.
Wszak Pan lutościwy jego nie przebaczył,
Ale go z łaski swej sam pocieszyć raczył,
Obiecał nasienie niewieście darować,
Co miało wszytkę moc djabelską popsować.
Ciesząc potym duszę człowieczą, nędznicę,
Często tę powtarzał wdzięczną obietnicę,
Przez proroki święte przodkiem Abramowi,
Także też i słudze swemu Dawidowi.
Że się z ich potomstwa ma dziecię narodzić,
Co ma czarta złego mocą swą pochodzić,
Śmierć wieczną, świat, piekło jak możny Pan skrócić,
A nam wieczny żywot stracony przywrócić.
Otóż się narodził Krystus obiecany,
Syn Boga żywego, Pan nad wszemi pany,
Ono wieczne słowo nam się ciałem zstało,
Aby Ojcu za nas dosyć udziałało.
O niezmierzonyżeś, Boże, w swej miłości,
Iżeś tak przebaczył naszych wszeteczności,
Bo dla przyrodzenia naszego krewkiego
Dałeś na świat Syna swego namilszego.
Ono leży w nędznym i w plugawym żłobie
Syn on namilszy, wieczny Boże, tobie,
Którego wszytek świat ogarnąć nie może,
Ma w ciasnej stajence swe królewskie łoże.
Wszytko-ć to Pan podjął, człowiecze, dla ciebie,
Aby cię swym duchem potargnął do siebie
A wiódł cię pod krzyżem do Ojca swojego,
Gdyż on sam jest drogą i drzwiami do niego.
Przeto, miły Ojcze, my dziateczki twoje
Wołamy do ciebie w te-to niepokoje,
Raczże nas wysłuchać przez Synaczka swego,
Wszakeś nam obiecał wszytko dać dla niego.
Racz, Panie, rozsiewać słowo swoje święte
A duchem swym wyniszcz kacerstwa przeklęte,
Abysmy się w twojej prawdzie jego uczyli
A ciebie przez Syna w twym duchu chwalili,
A potym żebyśmy też wszyscy społecznie
W niebieskiej radości królowali wiecznie
Z tobą, wiecznym Bogiem, i z Krystusem Panem,
Także z Duchem Świętym. Daj to, Boże. Amen.
Pochodzenie
Kolęda Pan Bóg wszechmogący, królujący z wieka znana jest również pod tytułami: Pieśń o narodzeniu Syna Bożego z Pisma świętego zebrana i Dziesiąta piosnka o narodzeniu Syna Bożego z Pisma świętego zebrana. Tekst kolędy i nuty zostały zapisane już w roku 1564.
Nuty
Biblioteka Utworów Chóralnych, http://biblioteka.caecilianum.eu/?p=utwor&id=344 (4.01.2013).